عباس عبدی

عباس عبدی نوشت: آیا کسی هست که از مسوولان محترم دولت بپرسد سال گذشته که رشد دستمزدها خیلی کمتر از تورم بود، آیا تورم انتظاری نبود؟ پس چرا در سال جاری با تورم 40درصدی مواجه هستیم؟

برخی از جبهه منتقدین وضع موجود، در دفاع از حضور انتخاباتی تاکید می‌کردند که اگر مثلا فلان شخص میانه‌رو جای فلان خالص‌ساز تندرو به مجلس برود خیلی خوب است.به قول معروف «کاچی به از هیچی»،

هنگامی که مهم‌ترین سرلیست انتخاباتی از دادن کوچک‌ترین پاسخ به انواع و اقسام مسائل پیرامون خود و فرزندان و لیست خود دریغ می‌کند، چگونه مردم می‌توانند به این لیست واحد رأی بدهند؟ در حالی که در دنیای امروز حتی یکی از این اتهامات برای بیرون رفتن از سیاست کفایت می‌کند

عباس عبدی از اتهام زنی های اخیر کریمی قدوسی به ظریف انتقاد کرد و در یادداشتی نوشت؛ اصلی‌ترین علت چنین اتهام‌زنی‌هایی، تبعیض نظام‌مند در سطح سیاست و قدرت و مهم‌تر از آن در رسیدگی‌های عادلانه و منصفانه است.

عباس عبدی نوشت: «مجموعه یکسری از عوامل را می‌توان تحت عنوان زندگی پانزی مقوله‌بندی کرد. تعبیر دیگری از آن را می‌توان آینده‌فروشی برای گذران حال، تصور کرد. کاری که نه تنها مردم، بلکه حکومت هم کمابیش انجام می‌دهد. این زندگی در سیاست، اقتصاد و... دیده می‌شود..»

عباس عبدی: افرادی که بیانیه 110 نفر را امضا کرده‌اند، پس از رد صلاحیت مرحوم هاشمی همه‌شان به کنجی خزیده بودند!

گرانی و تورم لجام گسیخته موجب شده مصرف گوشت قرمز مردم به نصف برسد. دولت باید در این زمینه کاری بکند.

عباس عبدی: «مساله اصلی این است که آیا مردم امیدی دارند که از طریق انتخابات مشکلات‌شان حل شود؟ اگر این امید وجود داده باشد که خوب است. من بعید می دانم بیشتر از 35 درصد مشارکت داشته باشیم».

عباس عبدی نوشت: «برای هر کارشان یک نمونه از یک گوشه جهان پیدا می‌کنند تا کار‌های خودشان را توجیه کنند. در اعدام ها به چین، در سانسور و رسانه به کره شمالی، در ناامنی و تعداد زندانیان به امریکا، در وجود اعتراضات به فرانسه، در تورم به ونزوئلا و ترکیه، در فقر به یمن و... ارجاع می‌دهند. راه‌حل عبور از این وضعیت، نقد و رد این نگاه دوگانه است.»

عباس عبدی نوشت: این نظرسنجی از همان ابتدا از دید جامعه مغفول ماند و نتایج آن طرح، در پرتو افزایش قیمت نفت و پر شدن خزانه حکومت شاه و حمایت کامل کشورهای دیگر از شاه و اعلام حرکت به سوی تمدن بزرگ و از همه بدتر مدیرانی حلقه‌ به‌گوش شنیده نشد و حتی بد تفسیر شد. در نتیجه سه سال بعد؛ شد، آنچه که شد.